اصلاح ساختارها

اگر آدم باشم و صاحب فکر باید این سؤال را از خود بپرسم که:

در وبلاگ حرف فروشیم درقبال پرداخت مبلغ وقت مخاطبینم چه چیز برای ارائه دارم؟

هدفم از این پستها(بزرگواران اگر لفظی فارسی جایگزین آن دارند به ما هدیه کنند) را بارها بیان کردم: ارائه راهکارهای محلی فریضه واجب امر به معروف و نهی از منکر. و این امر گستره بزرگی را در بر میگیرد.

یکی از این راهکارها اصلاح ساختارهاست.

اصلاح ساختارها پیشنیازی مهم برای اصلاح فرهنگ است. اوایل شروع این وبلاگ در گفتگو با آقای قلیچ خانی این دغدغه توسط ایشون مطرح شد که مایی که میخواهیم مردم را امر به معروف کنیم زمینه های فساد را از بین بردیم یا نه؟ نکته مهمی است. اصلاح ساختار است که میشود فراهم کننده زمینه امر به معروف و نهی از منکر.

چندیست تعدادی طرح در سطح محلی و کشوری توسط رفقای پایگاه مطرح شده. امروز با یکی از رفقا در این رابطه گپ میزدم. ایده ی خوبی رو که در مشهد در مورد حجاب اجرا شده بود و جواب گرفته بود برام تعریف میکرد. میگفت چنان کار کرده بودند که آخر یکی از برنامه هاشان یکی از خانم ها (که حجاب خوبی نداشت) با گریه چادر از آنها گرفت و بر سر کرد و ... .

نتیجه مشترک بحثمون این بود که بعضا تولید محتوای خوبی در حوزه مسائل فرهنگی شکل گرفته که تا به ثمر رسیدن فقط نیاز به دو گام دارد: 1. بومی سازی(ارائه راهکارهای محلی)  2. اجرا

مدتیه طرح برگزاری جشن تکلیف توسط پایگاه در مدارس راهنمایی محله برای دانش آموزان سوم مطرح شده. پس از مشورت با صاحب نظران طرح مکتوب آن تهیه شد. امشب تقسیم وظایف انجام شد و ان شاءالله میریم برای کار. دوستان میتونن آخرین اخبار رو از وبلاگ جشن تکلیف به آدرس http://rahelahi.blogfa.com دنبال کنند.

چهارتا برنامه اصلی رو در این مراسم دنبال میکنیم. انتخاب مرجع توسط دانش آموزان، بیان احکام و ویژگی های دوران بلوغ، معرفی جایگاه تکلیف و تقلید در دین و زندگی ما، آسان سازی نماز

نیازمند نظرات شما برای هر چه بهتر برگزار شدن این برنامه هستیم.

یاعلی

دست بندی عملیاتی

سلام خدمت همه ی بزرگواران:

میتوانید از دسته بندی عملیاتی وبلاگ بنده استفاده نمایید

یاعلی

مسجد1 (مسجد کانون اثرگذاری)

مطالب زیر برداشت آزادی از بخشی از سخنرانی جمعه صبح این هفته ی حاج آقا نجفیه. (امیدوارم فهمیده باشید که من جلسه رو رفتم!) میخواستم حرفای اصلی حاج آقا رو بگم ولی دیدم مقتضای این وبلاگ نیست. باشد که صاحب همتی به بازگویی حرفای اصلی حاج آقا ببپردازد. ضمناً این نکته رو متذکر بشم که از این به بعد طرح های محلی را نیز بیان خواهیم کرد. شروعش هم می شود همین بیانات آسید حسین آقا نجفی:

آن روزی که پیامبر اسلام(ص) حرکتشان را در مدینه آغاز کردند اقدام به حرکت جمعی نمودند. فضای کارشان را نیز مسجد قرار دادند.

پس شد دوتا بحث: 1. حرکت جمعی   2. کار در مسجد

این واقعیتی است که اگر ما در مسجد مجتمع شدیم آن گاه می توانیم اثرگذاری هایی حتی در سطح کشور داشته باشیم(حتی جهانی!). برای مثال یکی از نقش آفرینی های مسجد ما این می تواند باشد:

همین صداوسیما. قبل از انقلاب یکی از انتقادات به شاه تبلیغات تلویزیون بوده است. در این حد که چرا شما برای اجناس خود تبلیغ می کنید؟ در حالت کلی. نه یک سری اجناس خاص. مثلا همین مبل. یا همین تنقلاتی که بعضاً مضر هم هستند.

نکته جالبتر آنکه در آن زمان تلویزیون یک یا دو کانال بیشتر نداشت که همان هم در بهترین حالت ساعاتی از روز را برنامه داشت. رنگی هم نبود، سیاه و سفید بود. در همه ی خانه ها هم نبود. از هر صد خانه یکی. اما حالا این ابزار فرهنگ ساز (بلکه مهمترین ابزار فرهنگ ساز) در همه خانه ها هست، رنگی هم هست، بیست تا یا بیشتر هم کانال دارد. خوب اثرگذاری این به مراتب بیشتر خواهد بود.

این تبلیغات که فقط با هدف سودآوری برای صداوسیما در دستور کار قرار گرفته، خواسته یا ناخواسته جامعه را به سمت عاداتی سوق داده که بعضاً با ارزشهای دینی ما مغایرت دارد. اقل آن رفاه زدگی و بحث سلامت است.

خوب این شد یک آسیب اجتماعی آن هم در سطح کشور. حال نقش ما و مسجد ما چیست؟

اگر مسجد ما بخواهد، اگر ما بخواهیم، می توانیم بیانیه ای تنظیم کنیم و پس از امضا و مهر به نام مسجد در مجامع خصوصی و عمومی یا در سطح محلی و کشوری منتشر کنیم. اتفاقا رسانه ها هم استقبال می کنند.

اگر این حرکت به نتیجه نهایی هم منجر نشود (که البته قطعا تأثیرگذار خواهد بود)، همین قدر برای ما کافی است که عده ای با شنیدن حرف ما از دغدغه ما آگاه میشوند و چه بسا خودشان نیز هم فکر و همسوی با ما شوند. 

و این صرفاً آغاز کار است...

سکوت محض

اگر امر به معروف هم میخواهی بکنی خیلی آهسته، مثل آینه باش! آینه داد نمیزند «یقه ات بد است!» وقتی رو به روی آینه می ایستی جیغ نمیکشد «چرا موی سرت اینجور است؟!» 

خیلی سکوت محض است! 

خیلی آهسته، 

هیچ کس خبردار نیست، 

جز تو و آینه...

علامه حسن زاده آملی