مطالب زیر برداشت آزادی از بخشی از سخنرانی جمعه صبح این هفته ی حاج آقا نجفیه. (امیدوارم فهمیده باشید که من جلسه رو رفتم!) میخواستم حرفای اصلی حاج آقا رو بگم ولی دیدم مقتضای این وبلاگ نیست. باشد که صاحب همتی به بازگویی حرفای اصلی حاج آقا ببپردازد. ضمناً این نکته رو متذکر بشم که از این به بعد طرح های محلی را نیز بیان خواهیم کرد. شروعش هم می شود همین بیانات آسید حسین آقا نجفی:
آن روزی که پیامبر اسلام(ص) حرکتشان را در مدینه آغاز کردند اقدام به حرکت جمعی نمودند. فضای کارشان را نیز مسجد قرار دادند.
پس شد دوتا بحث: 1. حرکت جمعی 2. کار در مسجد
این واقعیتی است که اگر ما در مسجد مجتمع شدیم آن گاه می توانیم اثرگذاری هایی حتی در سطح کشور داشته باشیم(حتی جهانی!). برای مثال یکی از نقش آفرینی های مسجد ما این می تواند باشد:
همین صداوسیما. قبل از انقلاب یکی از انتقادات به شاه تبلیغات تلویزیون بوده است. در این حد که چرا شما برای اجناس خود تبلیغ می کنید؟ در حالت کلی. نه یک سری اجناس خاص. مثلا همین مبل. یا همین تنقلاتی که بعضاً مضر هم هستند.
نکته جالبتر آنکه در آن زمان تلویزیون یک یا دو کانال بیشتر نداشت که همان هم در بهترین حالت ساعاتی از روز را برنامه داشت. رنگی هم نبود، سیاه و سفید بود. در همه ی خانه ها هم نبود. از هر صد خانه یکی. اما حالا این ابزار فرهنگ ساز (بلکه مهمترین ابزار فرهنگ ساز) در همه خانه ها هست، رنگی هم هست، بیست تا یا بیشتر هم کانال دارد. خوب اثرگذاری این به مراتب بیشتر خواهد بود.
این تبلیغات که فقط با هدف سودآوری برای صداوسیما در دستور کار قرار گرفته، خواسته یا ناخواسته جامعه را به سمت عاداتی سوق داده که بعضاً با ارزشهای دینی ما مغایرت دارد. اقل آن رفاه زدگی و بحث سلامت است.
خوب این شد یک آسیب اجتماعی آن هم در سطح کشور. حال نقش ما و مسجد ما چیست؟
اگر مسجد ما بخواهد، اگر ما بخواهیم، می توانیم بیانیه ای تنظیم کنیم و پس از امضا و مهر به نام مسجد در مجامع خصوصی و عمومی یا در سطح محلی و کشوری منتشر کنیم. اتفاقا رسانه ها هم استقبال می کنند.
اگر این حرکت به نتیجه نهایی هم منجر نشود (که البته قطعا تأثیرگذار خواهد بود)، همین قدر برای ما کافی است که عده ای با شنیدن حرف ما از دغدغه ما آگاه میشوند و چه بسا خودشان نیز هم فکر و همسوی با ما شوند.
و این صرفاً آغاز کار است...
